1ste zondag Veertigdagentijd

Schuldbelijdenis


In deze veertigdagentijd
willen we ons omkeren
en in de spiegel kijken om te ontdekken
welke onze kleine kanten zijn
die ons beletten ten volle te leven en te bouwen aan Gods rijk.
Heer ontferm u

Wij zoeken hier uw aangezicht,
God houdt uw oog op ons gericht: Kyrie eleison

We willen ons omkeren
en opnieuw geloven in de mens naast ons,
hem of haar de kans geven om hun dromen waar te maken.
Heer ontferm u

Om alles wat U tegenspreekt,
een wereld waar uw Naam ontbreekt: Kyrie eleison

We willen ons omkeren
en regelmatig de stilte en de rust opzoeken
om thuis te komen bij onze hemelse Vader,
ons leven aan zijn handen toevertrouwen
en ons geborgen weten in zijn liefde.
Heer ontferm u

Uw Zoon heeft ons de weg gebaand.
Wij zullen vol vertrouwen gaan: Kyrie eleison

 
Voorbeden


Blijf ons nabij in deze vastentijd, Heer.
Doe ons groeien in fijngevoeligheid en verbondenheid
met al wie ons nabij zijn,
met al wie veraf zijn.
Laten wij zingend bidden…

Barmhartige Heer, genadige God.
Barmhartige Heer, genadige God.

Leer ons, Heer, dat het beter is
te geven dan te moeten wachten
op liefde, op brood, op tijd.
Verruim onze blik,
scherp ons gehoor aan
en maak ons gevoeliger
voor wie van dag tot dag leven in armoede.
Laten wij zingend bidden…

Barmhartige Heer, genadige God.
Barmhartige Heer, genadige God.

Voor onszelf willen wij bidden.
Dat wij bij tegenslag zekerheid mogen vinden bij de Heer.
Laten wij zingend bidden…

Barmhartige Heer, genadige God.
Barmhartige Heer, genadige God.

 
Bezinning


Vasten is leren van het zand
Zand roept je naar de woestijn
Land waar nutteloos is, alles schijn
Stilte waar je alleen nog hoort
Je hart en Gods rimpelend woord
Zand vertelt je van de mens
Die er zijn kop en koppigheid kon in bergen
En van de vinger, die erin tekent
Wegen van weten en vergeven
Zand bewaart het verhaal
Van het verziekte, verzwakte huis,
Zucht van heimwee en pijn
Bij wat je door de vingers glijdt
Zand is de spelewind van God
Die je oog plaagt
En vraagt: kan jij tellen de korrels van één strand?
Zand is de zachte vriendenhand
Die strooit ten afscheid
Als open ligt de weg naar het overland

©Eugeen Laridon