Dikwijls zeg ik: "hier zit ik nu!..."
"ik kan er niet tegen op ..."
"ik voel me zo alleen ..."
"tel ik nog mee?"
"'k voel me zo machteloos ..."
Als eenzaamheid zich nestelt
in mijn verdriet,
en een beetje wanhoop
zich vastbijt in mijn moedeloosheid,
dan hoop ik op iemand,
een hand, een blik, een woord,
iemand die me aan mezelf terugschenkt
en die gelooft in mij,
gelooft dat ik overeind kan!
Omdat hij houdt van mij.
"Je zonden zijn je vergeven,
zei Jezus, geef me je hand, sta op en ga!"
@ Ward Bruyninckx
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten