Iemand had de gewoonte
om met God te spreken.
En omgekeerd. Gewoon maar.
Eens ging hij voorbij 'n bank
waarop 'n vuil vies oudje zat
- wat soezend in de zon.
Hij zag hem wel maar hij ging voorbij.
Toen zei God plots:
"Herken je me niet meer?"
"Hoe", zei de man, "waar?"
"Daar", antwoordde God.
Hij keek om naar de bank, naar het oudje ...
"Hei God", zei de man
"je hebt je weer
wondergoed gecamoufleerd!"
Dan ging hij naast het oudje zitten
en vond hem helemaal
niet meer zo vuil en vies.
@ Ward Bruyninckx
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten