Gedachtenis voor overledenen

Moment van inkeer


Omdat we zo weinig beseffen dat de dood bij het leven hoort
en wij soms opstandig kunnen zijn bij lijden en verdriet,
vragen wij vergeving.

Heer ontferm U. Heer ontferm U.
Christus ontferm U. Christus ontferm U.
Heer ontferm U. Heer ontferm U.

Voor wat we tekortkwamen aan liefde
tegenover diegenen die ons ontvallen zijn,
vragen wij vergeving.

Heer ontferm U. Heer ontferm U.
Christus ontferm U. Christus ontferm U.
Heer ontferm U. Heer ontferm U.

Voor het tekort aan geloof
dat er ook na de dood leven is bij God,

Heer ontferm U. Heer ontferm U.
Christus ontferm U. Christus ontferm U.
Heer ontferm U. Heer ontferm U.


 
Lezing


Geef me die vleugels

Leg me dan zachtjes in de koele aarde,
nu ik de lengte van de dagen niet meer hoef te dragen.
Dit lichaam is voorbij,
hoewel nog zwaar van liefde en verlangen.

Maar licht ook als een korrel zand,
die meegenomen door de wind
alle gewicht verliest
om rust te vinden onder stille sterren.
Geef me die vleugels.
Geef me vrij.

Maar herinner mij.
Verberg mijn naam niet tussen plooien van verdriet.
Bewaar hem als een handvest of een lied
dat door je hoofd blijft spelen.
Zolang ik voort besta in tekens en verhalen
zolang nog hoor ik bij dit leven.

 
Voorbeden


November,
Allerzielen
vroom gedenken
en weer een beetje schreien in de koele natte lucht
van november,
om vader, moeder, broer of zus, een dierbaar kind.

Laten wij bidden voor



(Kaarsen aansteken bij de namen ondertussen wordt er gezongen.)

Laat ons bidden,
laat ons bidden in de stilte van ons hart,
dat de Vader ons daartoe bezielen mag!

Ouders gingen heen... oma of opa
vader of moeder zijn gestorven,
maar ook kinderen waarvan we afscheid moesten nemen.
Maar zij blijven leven omdat wij
wat zij ons leerden
nieuwe bedding geven
door te leven en te geloven
in de verrijzenis van de Heer.

Laten wij bidden voor


(Kaarsen aansteken bij de namen ondertussen wordt er gezongen.)

Laat ons bidden,
laat ons bidden in de stilte van ons hart,
dat de Vader ons daartoe bezielen mag!

Je kwam, je ging een korte weg
een vluchtig spoor
in 't aardse land.
Vanwaar? Waarheen?
Wij weten slechts:
vanuit Gods hand tot in Gods hand.

Laten wij bidden voor


(Kaarsen aansteken bij de namen ondertussen wordt er gezongen.)

Laat ons bidden,
laat ons bidden in de stilte van ons hart,
dat de Vader ons daartoe bezielen mag!



Bezinning na de communie


Zoals het graan
dat overrijp zich neerbuigt
naar de aarde waaruit het is ontsproten.
Zo is het sterven van een mens
een terugkeer naar de Andere
die zijn oorsprong was.

Zoals een schip
de haven van bestemming binnenvaart :
de lange omvaart en de stormen zijn voorbij.
Zo is het sterven van een mens
geruisloos binnenvaren in God
die haven van bestemming is.

Zoals een regendruppel in de zee verdwijnt :
onzichtbaar oceaan geworden is.
Zo zal een mens in God ontslapen,
in God verdwenen oneindigheid geworden zijn.

@Manu Verhulst

Stilte