6de zondag door het jaar

Schuldbelijdenis ZJ 234


Diep ontroerd heeft Jezus de zieke melaatse
in al zijn kwetsbaarheid opgemerkt.
Omdat wij vaak weinig aandacht hebben voor medemensen
vragen we Heer, ontferm U over ons. Heer, wees goed voor ons

Wij zoeken hier uw aangezicht.
God, houd uw oog op ons gericht:
Kyrie eleison!

Diep ontroerd heeft Jezus de melaatse
met beide handen aangeraakt.
Omdat wij medemensen soms zo weinig
hartelijk echt nabij zijn
vragen we Christus, ontferm U over ons. Christus, wees goed voor ons

Ontvlam in ons en vuur ons aan!
Getroost zullen wij verder gaan:
Kyrie eleison!

Diep ontroerd heeft Jezus de zieke
zijn menswaardigheid teruggeven
en hem weer opgenomen in de gemeenschap.
Omdat wij mensen dikwijls uitsluiten of geen nieuwe kansen geven
vragen we Heer, ontferm U over ons. Heer wees goed voor ons

Wanneer het donker ons verrast,
houdt ons dan met uw goedheid vast:
Kyrie eleison!

 
Voorbeden


Bidden we voor de mensen
die verantwoordelijkheid dragen
in onze Kerk en samenleving
dat zij aandacht hebben voor
mensen die sociaal of economisch uit de boot vallen
en maatregelen nemen
opdat ook zij kansen krijgen
om menswaardig te leven.
Laat ons zingend bidden

Ubi caritas et amor Ubi caritas, Deus ibi est.

Bidden we voor mensen
die zich afgeschreven en uitgesloten voelen
door ziekte, door hun afkomst of hun verleden,
dat zij hartelijke mensen mogen ontmoeten
die zoals Jezus bewogen worden,
hen aandacht geven en opnemen in hun vriendenkring.
Laat ons zingend bidden

Ubi caritas et amor Ubi caritas, Deus ibi est.

Bidden we voor onszelf en alle christenen,
dat wij mensen die anders zijn of leven
niet uitsluiten maar hen zien als onze medemensen
die door Jezus onze broers en zussen genoemd worden.
Laat ons zingend bidden

Ubi caritas et amor Ubi caritas, Deus ibi est.


 
Bezinning


Om de zorgen
van vandaag en morgen te dragen
en om de pijn te ondersteunen
geve God je
sterke schouders die je voelt.

Alerte oren om de roepstem van je hart te horen
en om de noden van je buren te herkennen.

Onvermoeibare voeten om je eigen levensweg te stappen
en om de mens die je verwacht te bezoeken.

Stralende ogen om het mooie in de Schepping te zien
en om de Heer in de mens naast je te ontmoeten.

Open handen om wat mensen je in vertrouwen bieden
te ontvangen en om je eigen overvloed te delen.

Een glimlach om je grote en kleine zorgen te relativeren
en om wie stil langs de weg blijft zitten
aan te moedigen.

Een kloppend hart om biddend te danken
in de geborgenheid van de Heer;
een hart, ruim genoeg voor wie er even
wil schuilen.