God, geef mij een hart dat vakantie kan nemen,
zich even kan losmaken
uit het gareel van zorg en verantwoordelijkheid,
dat, los en vrij, de aarde kan proeven en ruiken,
en de lucht en het water en de mensen erbij.
Geef mij een hart, God,
dat, klein als een kind,
de verrassing beleeft
van elke nieuwe morgen en elke nieuwe horizon,
dat zich laat drijven op de wolken
en gaat rusten in een ondergaande zon.
Geef mij een hart dat nog kan luisteren naar de vogels
en kan glimlachen bij de verre geluiden
van koeien en schapen
als de morgen begint.
Geef mij een hart, dat nog op uitkijk staat
naar vreemde mensen en andere dingen
en gelukkig is,om hun anders-zijn.
Geef mij een hart, dat nog kan open staan
om naar de mensen toe te gaan,
te luisteren naar hun verhalen
en te snoepen van hun vriendschap, als de avond valt.
Geef mij een hart dat gelukkig kan zijn om kleine dingen,
een hart dat kan bewonderen zonder te grijpen
kan bidden zonder woorden,
een hart dat door de dingen heen U kan zien.
Geef mij een hart dat vakantie kan nemen
zoals Gij, op die zevende dag,
toen alles goed was,
wat Gij had gemaakt.
Manu Verhulst
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten